Kategoria: Pięcioksiąg

Kara

Kara
34Gdy usłyszał Pan głos mów waszych, rozgniewał się i przysiągł mówiąc: 35Ani jeden człowiek z tego przewrotnego pokolenia nie ujrzy pięknej krainy, którą poprzysiągłem dać przodkom waszym, 36z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego. On ja zobaczy. Jemu i jego synom dam ten kraj, po którym on chodził, gdyż on okazał pełne posłuszeństwo wobec Pana.
37Przez was i na mnie rozgniewał sie Pan mówiąc: I ty tam nie wejdziesz. 38Jozue, syn Nuna, który ci służy, on tam wejdzie. Jemu dodaj odwagi, gdyż on wprowadzi Izraela w posiadanie [tej ziemi].  39Najmniejsze dzieci wasze, o których mówiliście, że staną się łupem, i synowie wasi, którzy dziś dobra od zła nie odróżniają, oni tam wejdą, dam ją im, i oni ją posiądą. 40A wy obróćcie się i idźcie przez pustynę w kierunku Morza Czerwonego.    

Księga Powtórzonego Prawa, 1 34- 40

Jak można by dziś skomentować te wersy? Bóg wściekł się na niedowiarków, na brak wiary Izraelitów, gdy ci, po usłyszeniu sprawozdania zwiadowców, którzy zbadali Kanaan, przestraszyli się i nie uwierzyli, że są w stanie podbić ten kraj. W efekcie Bóg przysiągł, że pokolenie to nie ujrzy Ziemi Obiecanej, z wyjątkiem Kaleba i Jozuego, którzy wierzyli, że Bóg jest z nimi i pomoże im w podboju.
Wersety te podkreślają wagę posłuszeństwa i wiary w Boga. Izraelici, mimo że widzieli cuda, których Bóg dokonał w Egipcie i na pustyni, nie zaufali Mu i nie posłuchali Jego nakazu, by wejść do Kanaanu i zająć go. Ich brak wiary doprowadził do tego, że zostali ukarani i musieli spędzić 40 lat na pustyni, aż całe pokolenie, które nie uwierzyło Bogu, wymarło.
Cóż, nie wiedziałam wcześniej, że taka była przyczyna tej wędrówki rzez pustynię.

Inne fragmenty tej księgi:
Księga Powtórzonego Prawa

Spis wszystkich Ksiąg Starego Testamentu
Księgi Starego Testamentu

Pokolenie Lewiego – Kapłani

POKOLENIE LEWIEGO

Kapłani
3 1Tak oto przedstawiała się rodzina Aarona i Mojżesza w czasie, gdy Pan mówił do Mojżesza na górze Synaj. 2Synowie Aarona mieli następujące imiona: pierworodny Nadab, następnie Abihu, Eleazar oraz Itamar. 3Oto imiona synów Aarona, namaszczonych kapłanów, których poświęcił, by pełnili kapłańską służbę. 4Nadab i Abihu  umarli jednak przed Panem na pustyni Synaj, gdy chcieli w ofierze złożyć inny ogień. Nie mili oni synów i dlatego złużbe kapłańską spełniali w obecności ojca swego Aarona: Eleazar i Itamar.

Księga Liczb, 3  1- 4

Nadab i Abihu zginęli, ponieważ złożyli nieautoryzowaną ofiarę przed Panem, używając „obcego ognia”, czego Bóg im nie nakazał. W wyniku tego wyszedł ogień od Pana i pochłonął ich, a oni zmarli przed Panem.
I właściwie nawet nie wiem, jak to skomentować. Podobno szczegóły są opisane w Księdze Kapłańskiej, ale jeszcze nie doszłam do tego fragmentu.

Inne fragmenty Księgi Liczb:
Księga Liczb
Spis wszystkich Ksiąg Starego Testamentu
Księgi Starego Testamentu

Ofiara przebłagalna – za społeczność

4. OFIARA PRZEBŁAGALNA

Za społeczność
13Jeżeli zaś cała społeczność Izraela zawini przez nieuwagę i sprawa ta będzie ukryta przed oczami zgromadzenia, mianowicie to, że uczynili coś sprzecznego z przykazaniami Pana i w ten sposób zawinili, 14a potem grzech, który popełnili wyjdzie na jaw, w takim razie zgromadzenie przyprowadzi przed Namiot Spotkania młodego cielca jako ofiarę przebłagalną. 15Starsi społeczności włożą ręce na głowę cielca przed Panem, i ten cielec będzie zabity przed Panem. 16Namaszczony kapłan wniesie do Namiotu Spotkania część krwi cielca. 17Potem kapłan umoczy palec we krwi i pokropi siedem razy przed Panem, to jest przed zasłoną. 18Pomaże  także krwią rogi ołtarza, który jest przed Panem w Namiocie spotkania. Całą resztę krwi wyleje na podstawę ołtarza ofiar całopalnych, który stoi przed wejściem do Namiotu Spotkania. 19A cały tłuszcz oddzieli od niego i zamieni w dym na ołtarzu. 20Potem postąpi z tym cielcem, jak postąpił z poprzednio wspomnianym cielcem ofiary przebłagalnej. Tak postąpi z nim. W ten sposób kapłan dokona za nich przebłagania i będzie im [wina] odpuszczona. 21Potem wyniosą tego cielca poza obóz i spalą, tak jak spalono pierwszego cielca. To jest ofiara przebłagalna za społeczność.     

Księga Kapłańska, 4  13-21

No i jeszcze jeden opis ofiar składanych Panu, kto i co po kolei robi. A ja mam wrażenie, że w tym przypadku forma zdecydowanie przerasta treść. Pilnując po kolei szczegółów, traci się z oczu to, co i dlaczego robimy.

Inne fragmenty Księgi Liczb są tu:
Księga Liczb
Spis wszystkich Ksiąg:
Księgi Starego Testamentu

Powołanie Mojżesza

3 23Gdy Mojżesz pasał owce swego teścia, Jetry, kaplana Medianitów, zaprowadził owce w głąb pustyni i przyszedł do góry Bożej Horeb. 2Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie płonął, a nie spłonął od niego. 3Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: Podejdę, żeby przyjrzeć się temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala? 4Gdy zaś Pan ujrzał, że podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał do niego: ze środka krzewu: Mojżeszu, Mojżeszu! On zaś odpowiedział: Oto jestem. Rzekł mu Bóg: Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz jest ziemią świętą. 6Powiedział jeszcze Pan: Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga.
7Pan mówił: Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. 8Zstąpiłem aby go wyrwać z ręki Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód, na miejsce Kanannejczyka, Cheryty, Amoryty, Peryzzyty, Chiwwity i Jebusyty. 9Teraz oto doszło wołanie Izraelitów do Mnie, bo też naocznie przekonałem się o cierpieniach, jakie zadają im Egipcjanie. 10Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu. 11A Mojżesz odrzekł Bogu: Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów z Egiptu? 12A On powiedział: Ja będę z tobą. Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię posłałem, będzie to, że po wyprowadzeniu tego z Egiptu oddacie cześć Bogu na tej górze.  
13Mojżesz zaś rzekł Bogu: Oto pójdę do Izraelitów i powiem imBóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię to cóż im mam powiedzieć? 14Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was.
15Mówił dalej Bóg do Mojżesza: Tak powiesz Izraelitom: …JESTEM. Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia. 16Idź, a gdy zbierzesz starszych Izraela, powiesz im: Objawił mi się Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba i powiedział: Nawiedziłem was i ujrzałem, co wam uczyniono w Egipcie. 17Postanowiłem więc wywieść was z ucisku w Egipcie i zaprowadzić was do ziemi Kananejczyka, Chetyry, Amoryty, Perryzyty, Chiwwity i Jebusyty, do ziemi opływającej w mleko i miód. 18Oni tych słów usłuchają. I pójdziesz razem ze starszymi z Izraela do króla egipskiego i powiecie mu: Pan, Bóg Hebrajczyków, nam się objawił. Pozwól nam odbyć drogę trzech dni przez pustynię, abyśmy złożyli ofiary Panu, Bogu naszemu. 19Ja zaś wiem, że król egipski pozwoli wam wyjść z Egiptu tylko wtedy, gdy będzie zmuszony ręką przemożną. 20Wyciągnę przeto rękę i uderzę Egipt różnymi cudami, jakich tam dokonam, a wypuści was. 21Sprawię też, że Egipcjanie okażą życzliwość ludowi temu, tak, że nie pójdziecie z niczym, gdy będziecie wychodzić. 22Każda bowiem kobieta pożyczy od swojej sąsiadki i od pani domu swego srebrnych i złotych naczyń oraz szat. Nałożycie to na synów i córki wasze i złupicie Egipcjan. 

Księga Wyjścia, 3 1-22 

Krzew gorejący – aż trudno uwierzyć, że nie jest to tylko przenośnia. W Wikipedii jest na ten temat ciekawa notka:
Krzew gorejący

Inne fragmenty Księgi Wyjścia są tu:
Księga Wyjścia
Spis wszystkich  ksiąg:
Księgi Starego Testamentu

Kain i Abel

Kain i Abel
4 1Mężczyzna zbliżył się do swojej żony Ewy. A ona poczęła i urodziła syna, Kaina, i rzekła: Otrzymałam mężczyznę od Pana.
2A potem urodziła jeszcze Abla, jego brata.
Abel był pasterzem trzód, a Kain uprawiał rolę. 3Gdy po niejakim czasie Kain składał dla Pana w ofierze płody roli, 4zaś Abel składał również pierwociny ze swej trzody i z ich tłuszczu, Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę; 5na Kaina zaś i jego ofiarę nie chciał patrzeć. Smuciło to Kaina bardzo i chodził z ponurą twarzą. 6Pan zapytał Kaina: Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? 7Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną;  jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować.  
8Rzekł Kain do Abla, brata swego: Chodźmy na pole. A gdy byli na polu, Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił go. 9Wtedy Bóg zapytał Kaina: Gdzie jest brat twój Abel? On odpowiedział: Nie wiem. Czyś jestem stróżem brata mego? 10Rzekł  Bóg: Cóżeś uczynił? Krew brata twego głośno woła ku mnie z ziemi!  11Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie. 12Gdy rolę tę będziesz uprawiał, nie da ci już ona więcej plonu. Tułaczem i zbiegiem będziesz na ziemi! 13Kain rzekł do Pana: Zyt wielka jest kara moja, abym mógł ją znieść. 14Skoro mnie teraz wypędzasz z tej roli, i mam się ukrywać przed tobą, i być tułaczem i zbiegiem na ziemi, każdy kto mnie spotka będzie mógł mnie zabić!  15Ale Pan mu powiedział: O, nie! Ktokolwiek by zabił Kaina, siedmiokrotną pomstę poniesie!  Dał też Pan znamię Kainowi, aby go nie zabił, ktokolwiek go spotka.
16Po czym Kain odszedł od Pana i zamieszkał w kraju Nod, na wschód od Edenu.

Księga Rodzaju, 4 1-16

Ten fragment Biblii jest także bardzo znany i to niezależnie od wyznawanej wiary. Choć oczywiście to też tylko taka swoista przypowieść. Zupełnie nie ma sensu zastanawianie się, jakich ludzi mógł bać się Kain, skoro na świecie był Adam, Ewa i ich synowie: Kain i Abel? Nie ma też sensu zastanawianie się nad tym, czy i jakie związki kazirodcze były na początku rodu ludzkiego. W moim wydaniu Starego Testamentu jest objaśnienie, że to tylko przenośnia i opisywane wydarzenia dzieją się dużo później, gdy na ziemi jest już więcej ludzi.
Niezależnie jednak od tego – przepisując ten fragment zaczęłam się zastanawiać nad tym, dlaczego Bóg faworyzował Abla, jednocześnie odrzucając Kaina i jego ofiarę? Nie widać tu wytłumaczenia i tak po ludzku wydaje się niesprawiedliwe. Wprawdzie zazdrość nie jest dobrą cechą, ale można to właściwie zrozumieć.  Choć oczywiście wcale nie stanowi żadnego usprawiedliwienia dla zabicia brata.
Zastanawiam się także jak mogło wyglądać to znamię Kaina? Charakterystyczna blizna? Tatuaż? Musiało to być znamię widoczne od razu, trudne do ukrycia. W każdym razie, w odróżnieniu od grzechu pierworodnego Adama i Ewy – kara spadła tylko na Kaina, a nie na wszystkich jego potomków.

Inne fragmenty Księgi Rodzaju są tu:
Księga Rodzaju
Spis wszystkich  ksiąg:
Księgi Starego Testamentu