Kategoria: Pięcioksiąg

Ofiary pokarmowe

OFIARY POKARMOWE

2 1Jeżeli kto chce złożyć w darze dla Pana ofiarę pokarmową, niech złoży w darze najczystszą mąkę. Poleje ją oliwą i doda do niej kadzidła. 2Potem przyniesie ją do kapłanów, synów Aarona. Kapłan weźmie pełną garść najczystszej mąki razem z oliwą i ze wszystkim kadzidłem i zamieni w dym na ołtarzu jako pamiątkę, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 3Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.  
Ofiara z ciasta
4Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placki przaśne z najczystszej mąki zaprawione oliwą, albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą. 5Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów potrawę smażona na patelni, to przyrządzisz ją z najczystszej mąki niekwaszonej, zaprawionej oliwą. 6Pokruszysz ją na kawałki i polejesz oliwą. To jest ofiara z pokarmów. 7Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów ciasto gotowane w rondelku, to będzie ono z najczystszej mąki zaprawionej oliwą. 8Potem przyniesiesz do Pana pokarm tak przyrządzony i oddasz go kapłanowi, a on złoży go w ofierze na ołtarzu.  9Kapłan podniesie z tej ofiary pokarmowej pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 10Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.  
Przepisy ogólne
11Nie będziecie składać  na ofiarę pokarmową dla Pana nic kwaszonego.  Albowiem ciasta kwaszonego ani miodu nie będziecie zamieniać w dym dla Pana jako ofiary spalanej.  12Przyniesiecie te rzeczy jako dar pierwocin, ale nie będziecie ich kłaść na ołtarzu, aby się zamieniły w miłą woń.  13Każdy dar d=należący do ofiary pokarmowej ma być posolony. Niech nie brakuje soli przymierza Boga twego przy żadnej ofierze pokarmowej. Każdy dar posypiesz solą. 14Jeżeli chcesz złożyć jako dar spalany dla Pana ofiarę pokarmową z pierwocin, to będą nią kłosy prażone na ogniu albo kasza z nowego zboża jako ofiara pokarmowa z pierwocin.  15Polejesz ją oliwą i położysz na niej kadzidło. To będzie ofiara z pokarmów.  16Kapłan zamieni w dym pamiątkę z kaszy i oliwy wraz z całym kadzidłem jako ofiarę spalaną dla Pana.

Księga Kapłańska, 2 1-16

Wprawdzie w porównaniu z Ofiarami ze zwierząt opis ten nie jest tak krwawy i okrutny, jednak i tak mało do mnie trafia. Jakoś wcale nie kojarzy mi się z darem, a bardziej z obowiązkową daniną – coś w rodzaju podatku.
No i w perspektywie współczesności od razu rodzi się pytanie – czy nie lepszym darem byłoby podzielenie się nadmiarem żywności z tymi, którzy są głodni?

Urodzenie Mojżesza

Urodzenie Mojżesza
2 1Pewien człowiek z pokolenia Lewiego przyszedł, aby wziąć za żonę jedną z kobiet z tegoż pokolenia. 2Ta kobieta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące. 3A nie mogąc go ukrywać go dłużej, wzięła skrzynkę z papirusu, powlekła ją żywicą i smołą, i włożywszy w nią dziecko, umieściła w sitowiu na brzegu rzeki. 4Siostra zaś jego stała z dala, aby widzieć, co się z nim stanie.
5A córka faraona zeszła ku rzece, aby się wykąpać, a jej służące przechadzały się nad brzegiem rzeki. Gdy spostrzegła skrzynkę pośród sitowia, posłała służącą, aby ją przyniosła.  6A otworzywszy ją, zobaczyła dziecko : był to płaczący chłopczyk. Ulitowała się nad nim mówiąc: Jest on pośród dzieci Hebrajczyków. 7Jego siostra rzekła wtedy do córki faraona: Chcesz, a pójdę zawołać ci karmicielkę  spośród kobiet Hebrajczyków, która by wykarmiła ci to dziecko? 8Idź – powiedziała jej córka  faraona. Poszła wówczas dziewczyna zawołać matkę  dziecka. 9Córka faraona tak jej powiedziała: Weź to dziecko i wykarm je dla mnie, a ja dam ci za to zapłatę. Wówczas kobieta zabrała  dziecko i wykarmiła je. 10Gdy chłopiec podrósł, zaprowadziła do córki faraona, i był dla niej jak syn. Dała mu na imię Mojżesz mówiąc: Bo wydobyłam go z wody.

Księga Wyjścia, 2 1-10

Drugi opis stworzenia człowieka

Drugi opis stworzenia człowieka
2 Gdy Pan Bóg uczynił ziemię i niebo, 5nie było jeszcze żadnego krzewu polnego na ziemi ani żadna trawa polna jeszcze nie wzeszła – bo Pan Bóg nie zsyłał deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał ziemię 6i rów kopał w ziemi, aby w ten sposób nawadniać całą powierzchnię gleby – 7wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą.
Pierwotny stan szczęścia
8A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. 9Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu u drzewo poznania dobra i zła.
10Z Edenu zaś wypływała rzeka, aby nawadniać ów ogród, i stamtąd się rozdzielała dając początek czterem rzekom. 11Nazwa pierwszej – Piszon; jest to ta, która okrąża cały kraj Chawila, gdzie się znajduje złoto. 11A złoto owej krainy jest znakomite, tam jest także wonna żywica i kamień czerwony. 13Nazwa drugiej rzeki – Gichon; okrąża ona cały kraj Kusz. 14Nazwa rzeki trzeciej – Chiddekel; płynie ona na wschód od Aszczuru. Rzeka czwarta – to Perat.
15Pan Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby uprawiał go i doglądał.  16A przy tym Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz: Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; 17ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz.
18Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc. 19Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przeprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę “istota żywa”. 20I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny.
21Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedni z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. 22Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, 23mężczyzna powiedział:
Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała!
Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta.
24Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swoją żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem>
25Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.

Księga Rodzaju, 2 5-25

No cóż, ten opis stworzenia człowieka zdecydowanie odbiega od teorii Darwina. W dzisiejszych czasach można się jednak zastanawiać dlaczego Bóg nie stworzył kobiety tak jak mężczyznę – z prochu ziemi? Choć podobno po stworzeniu mężczyzny powiedział: drugi raz wyjdzie mi lepiej…
Oglądałam kiedyś film na National Geographic, w którym na podstawie Biblii i zachowanych opisów próbowano umiejscowić miejsce Edenu. Prawdopodobnie było to gdzieś na terenach dzisiejszego Iraku. Gdyby nie potop, może zachowałyby się jego ślady?
Na pewno ciekawym motywem jest kwestia drzewa poznania dobra i zła. Dlaczego za zjedzenie jego owocu groziła śmierć? Czy chodziło tylko o wytyczenie granic, na jakie pozwala Bóg? I jak interpretować w tym kontekście kwestię wstydu wobec nagości? Nie jestem naturystką, generalnie nie lubię epatowania atrybutami seksualności, cenię intymność, ale czy nagość jest naprawdę jest czymś złym? W czasach biblijnych, współczesność zalewa nas pornografią, ale wtedy?

Pierwsza mowa Mojżesza

WSTĘPNE MOWY MOJŻESZA

1 Pierwsza mowa Mojżesza
1Tymi słowami przemawiał Mojżesz do całego Izraela za Jordanem na pustyni, w Arabie naprzeciw Suf, między Paran, Tofel, Laban, Chaserot i Di-Zahab. 2Jedenaście dnia drogi jest przez góry Seir z Horebu do Kadesz-Barnea. 3W czterdziestym roku, jedenastym miesiąca, w pierwszym dniu miesiąca powiedział Mojżesz Izraelitom wszystko, co mu Pan dla  nich zlecił. 4Po pokonaniu Sachona, króla Amorytów,, mieszkającego w Chezbonie, i Oga, króla Baszanu, mieszkającego w Edrei, 5za Jordanem, w kraju Moabu, począł Mojżesz wpajać to prawo mówiąc:
Rozkaz opuszczenia Synaju
6Pan, nasz Bóg, mówił do nas na Horebie: Już dość waszego pobytu na tej górze. 7Ruszajcie, idźcie, ciągnijcie ku górom Amorytów, do wszystkich narodów w Arabie, w górach, w Szefeli, w Negebie, nad brzegiem morskim, w ziemi Kananejczyków i w Libanie: aż po wielką rzekę Eufrat. 8Patrzcie, wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich potomstwu.  

Księga Powtórzonego Prawa, 1 1-8

Żydzi to naród, który w całej swojej historii szukał swojej Ziemi Obiecanej przez Boga. Żyjąc wśród innych, przetrwali i zachowali swoją tożsamość. Czy to dlatego, że wierzyli w Boga?

Pierwszy spis mężczyzn zdolnych do walki

PIERWSZY SPIS MĘŻCZYZN ZDOLNYCH DO WALKI

1 1Dnia pierwszego drugiego miesiąca, w drugim roku po wyjściu z Egiptu, tymi słowami przemówił Pan do Mojżesza na pustyni Synaj w Namiocie Spotkania: 2Dokonajcie obliczenia całego zgromadzenia Izraelitów według szczepów i rodów, licząc według głów imiona wszystkich mężczyzn . 3Ty i Aaron dokonajcie spisu wszystkich Izraelitów zdolnych do walki od lat dwudziestu wzwyż, według ich zastępów. Z każdego pokolenia winien wam towarzyszyć mąż, głowa rodu.

Księga Liczb, 1 1-3

Piszę tę notkę w dniu, w którym od 15, miesiąca trwa wojna w Ukrainie. Automatycznie więc przygotowania do spisu mężczyzn zdolnych do walki kojarzą mi się z mobilizacją i przygotowaniami do wojny.
Jednak to Bóg zarządził ten spis….

Księgi Starego Testamentu

PIĘCIOKSIĄG

POZOSTAŁE KSIĘGI

    • Księga Jozuego
      kontynuacja wydarzeń opisanych w Księdze Powtórzonego Prawa
    • Księga Sędziów
      Opisuje okres pomiędzy zajęciem ziemi Kanaan przez Hebrajczyków, a czasami królów izraelskich.
    • Księga Rut
      historia jednej z rodzin judzkich
    • Pierwsza Księga Samuela
    • Druga Księga Samuela
    • Pierwsza Księga Królewska
    • Druga Księga Królewska
    • Pierwsza Księga Kronik
    • Druga Księga Kronik
    • Księga Ezdrasza
    • Księga Nehemiasza
    • Księga Tobiasza
    • Księga Judyty
    • Księga Estery
    • Pierwsza Księga Machabejska
    • Druga Księga Machabejska
    • Księga Hioba
    • Księga Psalmów
    • Księga Przysłów
    • Księga Koheleta
    • Pieśń nad pieśniami
    • Księga Mądrości
    • Mądrość Syracha
    • Księga Izajasza
    • Księga Jeremiasza
    • Lamentacje
    • Księga Barucha
    • Księga Ezechiela
    • Księga Daniela
    • Księga Ozeasza
    • Księga Joela
    • Księga Amosa
    • Księga Abidiasza
    • Księga Jonasza
    • Księga Micheasza
    • Księga Nahuma
    • Księga Habakuka
    • Księga Sofoniasza
    • Księga Aggeusza
    • Księga Zachariasza
    • Księga Malachiasza

Ofiary ze zwierząt

OFIARY ZE ZWIERZĄT

1 1Pan wezwał Mojżesza i tak powiedział do niego z Namiotu Spotkania: 2Mów do Izraelitów i powiedz im: Jeśli kto z was zachce złożyć dar z bydląt dla Pana, niech złoży go albo z cielców, albo mniejszego bydła.
Ofiara z cielców
3Jeżeli chce złożyć na ofiarę całopalną  dar z bydła, niech weźmie samca bez skazy i przyprowadzi go przed wejście do Namiotu Spotkania, aby Pan przyjął go łaskawie. 4Położy rękę na głowie żertwy, aby była przyjęta jako przebłaganie za  niego. 5Potem zabije młodego cielca przed Panem,a kapłani, synowie Aarona, ofiarują krew, to jest pokropią nią dookoła ołtarz stojący przed wejściem do Namiotu Spotkania. 7Następnie obedrze żertwę ze skóry i podzieli  ją na części. 7Kapłani, synowie Aarona, przyniosą ogień na ołtarz i ułożą drwa na ogniu. 8Potem kapłani, synowie Aarona, ułożą części wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu na ołtarzu. 9Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z cielców
10Jeżeli zaś kto chce złożyć na ofiarę dar z trzody, z baranków lub koziołków, niech weźmie samca bez skazy. 11Bedzie on zabity po północnej stronie ołtarza, przed Panem, a kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią Jego ołtarz dokoła. 12Potem podzielą go na części, Kapłan ułoży je wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu, na ołtarzu. 13Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kaplan złoży w ofierze to wszystko i zamieni w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z gołębi
14A jeżeli kto chce złożyć w darze ptaka jako całopalenie dla Pana, niech złoży w darze synogarlicę lub młodego gołębia. 15Kapłan przyniesie go do ołtarza, złamie mu główkę i zamieni go w dym na ołtarzu. Krew jego wyciśnie na ścianę ołtarza. 16Potem oddzieli wole jego wraz z piórami i wyrzuci je na popielisko, na wschód od ołtarza. 17Następnie kapłan naderwie jego skrzydła, jednak nie oddzielając ich całkowicie, i zamieni je w dym na ołtarzu, na drwach leżących na ogniu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miłą woń dla Pana.

Księga Kapłańska, 1 1-17

Całopalenie czyli ofiara składana bóstwu, całkowicie trawiona przez ogień. To jeszcze nie jest takie straszne, ale czytając szczegóły, brzmi to bardzo okrutnie. Pewnie znaczny wpływ ma tu też współczesny stosunek do zwierząt, ale mimo wszystko jest to przerażający obraz. Wprawdzie nie jestem wegetarianką, lubię mięso, ale mimo wszystko w żaden sposób nie jestem w stanie usprawiedliwiać takich ofiar ze zwierząt. Czy naprawdę tego właśnie chciał/chce Bóg? Trudno w to uwierzyć, szczególnie, że znacznie bliższy jest nam Bóg znany z Nowego Testamentu.
Przy okazji wygooglałam też Namiot Spotkania – to przenośny namiot z ołtarzem, zbudowany w trakcie ucieczki Żydów z Egiptu.

Rozrost i ucisk Izraela

IZRAEL W EGIPCIE

Rozrost i ucisk Izraela
1 1Oto imiona synów Izraela, którzy razem z Jakubem przybyli do Egiptu. Każdy zaś przyszedł ze  swoją rodziną: 2Ruben, Symeon, Lewi, Juda; 3Issachar,  Zabulon i Beniamin; 4Dan, Neftali, Gad i Aser. 5Było, zaś wszystkich potomków Jakuba siedemdziesiąt osób, Józef zaś już był w Egipcie. 6Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie. 7A synowie Izraela rozradzali się, pomnażali, potężnieli i umacniali się coraz bardziej, tak że cały kraj się nimi napełnił.
8Lecz rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. 9I rzekł do swego ludu: Oto lud synów Izraela jest liczniejszy i potężniejszy od nas. 10Roztropnie przeciw niemu wystąpmy, ażeby przestał się rozmnażać. W wypadku bowiem wojny mógłby się połączyć z naszymi wrogami w walce przeciw nam, aby wyjść z tego kraju. 11Ustanowiono nad nim przełożonych robót publicznych, aby go uciskali ciężkimi pracami. Budowano wówczas dla faraona miasta na składy: Pitom i Ramses. 12Ale im bardziej go uciskano, tym bardziej się rozmnażał i rozrastał, co jeszcze potęgowało wstręt do Izraelitów. 13Egipcjanie bezwzględnie zmuszali synów Izraela do ciężkich prac 14i uprzykrzali im życie uciążliwą pracą przy glinie i cegle oraz różnymi pracami na polu. Do tych wszystkich prac przymuszano ich bezwzględnie.
15Potem do położnych u kobiet hebrajskich, z których jedna nazywała się Szfira, a druga Pua, powiedział król egipski 16te słowa: Jeśli będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to patrzcie na płeć noworodka. Jeśli będzie chłopiec, to winnyście go zabić, a jeśli dziewczynka, to zostawcie ją przy życiu. 17Lecz położne bały się Boga i nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu chłopców. 18I wezwał król egipski położne, mówiąc do nich: Czemu tak czynicie i czemu pozostawiacie chłopców przy życiu? 19One odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie nie są podobne do Egipcjanek, one są zdrowe, toteż rodzą wcześniej, zanim zdoła do nich przybyć położna. 20Bóg dobrze czynił położnym, a lud stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy. 21Ponieważ położne bały się  Boga, również i im zapewnił On potomstwo. 22Faraon wydał wtedy całemu narodowi rozkaz: Wszystkich nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków należy wyrzucić do rzeki, a dziewczynki pozostawić przy życiu.

Księga Wyjścia, 1 1-22

Historia nigdy nie była moją mocną stroną, choć niewątpliwie jest ciekawa. Czytając Stary Testament na pewno warto znać tło historyczne wydarzeń. Tym bardziej, że można znaleźć tu z pewnością wiele ciekawostek. Co oznacza na przykład to, że w odróżnieniu od Egipcjanek, Żydówki były zdrowe i szybko rodziły? Skoro położne odważyły się użyć tego argumentu wobec faraona – musiało być to szerokie zjawisko. Co mogło być przyczyną?
Takich ciekawych drobiazgów jest w Biblii wiele. Warto poszukać. Gorzej, że trudno znaleźć odpowiedzi i wyjaśnienia.

Świat stworzony przez Boga

DZIEJE POCZĄTKÓW ŚWIATA I LUDZKOŚCI

Świat Stworzony przez Boga
1 1Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.
3Wtedy Bóg rzekł: Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość. 4Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności.
5I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.
I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.
6A potem Bóg rzekł: Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono oddzieli jedne wody od drugich. 7Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem: a gdy tak się stało, 8Bóg nazwał to sklepienie niebem.
I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi.
9A potem Bóg rzekł: Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha!  A gdy tak się stało, 10Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg widząc, że były dobre, 11rzekł: Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona. I stało się tak. 12Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre.
13I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci.
14A potem Bóg rzekł: Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; 15aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią. I stało się tak. 16Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. 17I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; 18aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre.
19I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.
20Potem Bóg  rzekł: Niechaj się zaroją wody od roju istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba! 21Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg widząc, że były dobre, 22pobłogosławił je tymi słowami:  Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi.
23I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty.
24Potem Bóg  rzekł: Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów! I stało się tak. 25Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre. 26A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nas rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!
27Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
28Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie si, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi. 29I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. 30A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza  po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona. I stało się tak. 31A Bóg  widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.
I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.

2 1W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy.
2A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. 3Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonywał stwarzając.
4Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi.

Księga Rodzaju, 1 1-31, 2 1-4

Czy tak powstał świat? Nauka twierdzi coś zupełnie innego i jakoś zdecydowanie bardziej do mnie trafia. Jak więc człowiek wierzący w Boga powinien traktować Stary Testament? Dla mnie to rodzaj przypowieści, uproszczonego mechanizmu wyjaśniania rzeczy, które trudno pojąć, szczególnie ludziom żyjącym kilka tysięcy lat temu. Małemu dziecku też trudno wytłumaczyć np. teorię względności Einsteina czy też dlaczego woda jest mokra lub skąd biorą się dzieci – musimy korzystać z uproszczeń, metafor.
Niezależnie od tego – taki obraz powstawania świata na pewno na stałe zakorzenił się w podstawach naszej kultury.

%d bloggers like this: