Upadek pierwszych ludzi

Upadek pierwszych ludzi
3 1A wąż był bardziej przebiegły
niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu? 2Niewiasta odpowiedziała wężowi: Owoce drzew tego ogrodu jeść możemy, 3tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli. 4Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie! 5Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło.
6Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. 7A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.
8Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. 9Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: Gdzie jesteś? 10On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się. 11Rzekł Bóg: Któż ci powiedział, że że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego zakazałem Ci jeść? 12Mężczyzna odpowiedział: Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie dała mi owoc z tego drzewa i zajadłem. 13Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: Dlaczego to uczyniłaś? Niewiasta odpowiedziała: Wąż mnie zwiódł i zjadłam.
14Wtedy Pan Bóg rzekł do węża:
Ponieważ to uczyniłeś,
Bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych;
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.
15Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę,
pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej;
ono zmiażdży ci głowę,
a ty zmiażdżysz mu piętę.
16Do niewiasty powiedział: Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą.
17Do mężczyzny zaś rzekł: Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść 
przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu:
w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie
po wszystkie dnie twego życia.
18Cierń i ocet będzie ci ona rodziła, 
a przecież pokarmem twym są płody roli.
19W pocie więc oblicza twego
będziesz musiał zdobywać pożywienie,
póki nie wrócisz do ziemi,
z której zostałeś wzięty;
bo prochem jesteś
i w proch się obrócisz!
20Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.
21Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. 22Po czym Pan bóg rzekł:  Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zna zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki. 23Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. 24Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia.   

Księga Rodzaju, 3 1- 24

Adam i Ewa, nasi prarodzice. Nie trzeba być człowiekiem wierzącym, aby znać tę historię, tym bardziej, że wiele jej elementów jest widocznych w różnych religiach świata.
Czytając ten tekst pojawia się od razu wiele pytań, na  które przynajmniej ja nie potrafię odpowiedzieć.

Od zawsze byłam przekonana, że drzewo poznania dobra i zła to jedyne drzewo objęte zakazem Boga. Czy oznacza to, że wspomniane w wersie 24 drzewo życia (rodzące owoce dające nieśmiertelność) było dla  nich dostępne na co dzień? Przynajmniej dopóki byli w raju?
No i jak jest z tym wężem? Nie jestem ich fanką, chyba nawet się ich boję, ale boję się także np.szczurów. Raczej jednak nie powiedziałabym o sobie, że w jakiś szczególny sposób nienawidzę akurat wężów.
A jak wyglądałby świat, gdyby Ewa nie dała się skusić? Cała ludzkość żyłaby w raju? W szczęściu i nieśmiertelności? Kain nie zabiłby Abla?

Inne fragmenty Księgi Rodzaju są tu:
Księga Rodzaju
Spis wszystkich  ksiąg:
Księgi Starego Testamentu


W Kadesz

W Kadesz
19Potem opuściliśmy Horeb i szliśmy przez całą tę pustynię wielką i straszną, którą widzieliście, w kierunku gór Amorytów, jak nam polecił Pan, nasz  Bóg. i doszliśmy do Kadesz-Barnea. 20Wtedy wam powiedziałem: Przyszliście aż do gór Amorytów, które nam daje Pan, nasz Bóg. 21Patrz! Pan, twój Bóg, wydał tobie tę ziemię. Wejdź, weź ją w posiadanie, jak ci obiecał Pan, Bóg twoich ojców. Nie lękaj się, nie trać ducha!

Wysłanie wywiadowców
22Wtedy przystąpiliście do mnie wszyscy i rzekliście: Wyślijmy mężów przed sobą dla zbadania kraju i poznania drogi. którą mamy iść, oraz miast, do których mamy wkroczyć.  23Rzecz wydała mi się dobra. I wziąłem spośród was dwunastu mężów, po jednym z każdego pokolenia. 24Oni wyruszyli, poszli w góry i dotarli aż do doliny Eszkol, którą zbadali. 25Wzięli w ręce trochę owocu tej ziemi, przynieśli wam i takie złożyli sprawozdanie: Kraj, który nam daje Pan, nasz Bóg, jest dobry.

Księga Powtórzonego Prawa, 1 19-25

Mojżesz prowadził swój lud w poszukiwaniu Ziemi Obiecanej.
W kontekście dzisiejszych walk w Strefie Gazy nie jestem pewna, czy tak zupełnie do końca się udało. Choć absolutnie nie podejmuję się analizy historyczno-politycznej.


Dane spisu ludności

Dane spisu ludności
20Synów Rubena, pierworodnego Izraela, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona i głowy- wszystkich mężczyzn od dwudziestu lat wzwyż, zdolnych do walki – 21spisanych z pokolenia Rubena było czterdzieści sześć tysięcy pięćset. 22Synów Symeona, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona i głowy – wszystkich mężczyzn od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 23spisanych z pokolenia Symeona było pięćdziesiąt dziewięć tysięcy trzystu.  24Synów Gada, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona mężczyzn od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 25spisanych z pokolenia Gada było czterdzieści pięć tysięcy sześciuset pięćdziesięciu. 26Synów Judy, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 27spisanych z pokolenia Judy było siedemdziesiąt cztery tysiące sześciuset. 28Synów Issachara, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 29spisanych z pokolenia Issachara było pięćdziesiąt cztery tysiące czterystu. 30Synów Zabulona, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, wszystkich zdolnych do walki – 31spisanych z pokolenia Zabulona było pięćdziesiąt siedem tysięcy czterystu. 32Synów Issachara – synów Efraima, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 33spisanych z pokolenia Efraima było czterdzieści tysięcy pięciuset.  34Synów Manassesa, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 35spisanych z pokolenia Manassesa było trzydzieści dwa tysiące dwustu. 36Synów Beniamina, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 37spisanych z pokolenia Beniamina było trzydzieści pięć tysięcy czterystu. 38Synów Dana, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 39spisanych z pokolenia Dana było sześćdziesiąt dwa tysiące siedmiuset. 40Synów Asera, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, zdolnych do walki – 41spisanych z pokolenia Asera było czterdzieści jeden tysięcy pięciuset. 42Synów Neftalego, ich potomków według szczepów i rodów, licząc imiona od lat dwudziestu wzwyż, wszystkich zdolnych do walki – 43spisanych z pokolenia Neftalego było pięćdziesiąt trzy tysiące czterystu. 44Oto ci, których spisu dokonał Mojżesz i Aaron wraz z wodzami izraelskimi, których było dwunastu mężów – po jednym z każdego rodu. 45Całkowita liczba Izraelitów zdolnych do walki, spisanych według swych rodów, od lat dwudziestu – 46wynosi w całości sześćset trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt. 47Lewici nie podlegali spisowi według swych rodów. 48Pan bowiem rzekł do Mojżesza tymi słowami: 49Nie będziesz spisywał pokolenia Lewego według liczby głów i nie policzysz ich razem z reszta  Izraelitów. 50Powierzysz natomiast lewitom troskę o Przybytek Świadectwa, o wszystkie jego sprzęty i cokolwiek do niego należy; oni będą nosić zarówno Przybytek, jak i wszystkie jego sprzęty, będą mu służyć i dokoła niego rozbiją swoje namioty. 51Gdy  Przybytek będzie zmieniał swe miejsce, rozbiorą go lewici, a gdy się zatrzyma, znowu go zbudują; jeśli się zbliży do Przybytku ktoś niepowołany, będzie ukarany śmiercią. 52Izraelici zaś rozbiją namioty według swoich zastępów: każdy na swoim miejscu w obozie i każdy pod swoją chorągwią. 53Lewici natomiast rozłożą się obozem wokół Przybytku Świadectwa; wtedy kara nie spadnie na zgromadzenie Izraelitów. Lewici będą strzegli Przybytku Świadectwa. 54Izraelici spełnili i wykonali wszystko, co Pan nakazał Mojżeszowi. 

Księga Liczb, 20-54

Chyba czasem warto sięgać do korzeni, czytać Stary Testament i wgłębiać się w niektóre szczegóły. Przepisując ten fragment zaciekawiłam się Przybytkiem Świadectwa. Nie kojarzę, żebym wcześniej spotkała się z tym pojęciem. Poszperałam trochę i już wiem. Przybytek Świadectwa był mobilnym sanktuarium, które towarzyszyło Izraelitom podczas ich wędrówki przez pustynię. Składał się zewnętrznego dziedzińca, namiotu głównego (Miejsca Świętego) i wewnętrznego Mostu Przymierza (Miejsca Najświętszego), gdzie przechowywana była Arka Przymierza. Lewici, szczególnie potomkowie Aarona (kapłani), mieli odpowiedzialność za demontaż, przenoszenie i opiekę nad Przybytkiem.


Ofiary biesiadne

OFIARY BIESIADNE

Cielce
3
1Jeżeli kto chce złożyć dar z większego bydła jako ofiarę biesiadną, niech złoży zwierzę bez skazy, samca lub samicę, przed Panem.
2Położy rękę na głowie swego daru i zabije go przed wejściem do Namiotu Spotkania. Potem kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią jego ołtarz dokoła. 3Potem złoży z ofiary biesiadnej ofiarę spalaną dla Pana, to jest tłuszcz, który okrywa wnętrzności, i cały tłuszcz, który jest nad nimi, 4a także obie nerki i tłuszcz, który je okrywa, który sięga do lędźwi, oraz płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. 5Synowie Aarona zamienią to w dym na ołtarzu, na ofierze całopalnej, która jest na drwach, na ogniu. To jest ofiara spalana, miła woń dla Pana.
Owce
6Jeśli zaś ktoś chce złożyć w darze mniejsze bydlę jako ofiarę biesiadną dla Pana, niech złoży zwierzę bez skazy, samca lub samicę. 7Jeżeli chce złożyć w darze owcę, niech złoży ją przed Panem. 8Położy rękę na głowę swego daru, potem zabije go przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropią krwią zwierzęcia ołtarz dookoła. 9Potem złoży z ofiary biesiadnej ofiarę spalaną dla Pana, to jest cały tłuszcz ogonowy – należy go oddzielić tuż przy samej kości ogonowej – i tłuszcz, który okrywa wnętrzności, oraz cały tłuszcz, który jest nad nimi, 10i obie nerki wraz z tłuszczem, który je okrywa, który sięga do lędźwi, a także płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. 11Kapłan zamieni to w dym na ołtarzu jako pokarm, jako ofiarę spalaną dla Pana.
Kozy
12Jeśli kto chce złożyć w darze kozę, niech złoży ją przed  Panem. 13Położy rękę na jej głowie i zabije ją przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropią jej krwią ołtarz dookoła. 14Potem jako dar spalany dla Pana złoży tłuszcz, który okrywa wnętrzności, oraz cały tłuszcz, który jest nad nimi, 15obie  nerki wraz z tłuszczem, który je okrywa, który sięga do lędźwi, a także płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. 16Potem kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu, jako pokarm spalany, miłą woń dla Pana.
Nie wolno jeść krwi ani tłuszczu zwierząt ofiarnych
Cały tłuszcz będzie dla Pana!  17To jest ustawa wieczysta na wszystkie czasy i na wszystkie pokolenia, we wszystkich waszych siedzibach. Ani tłuszczu, ani krwi jeść nie będziecie!

Księga Kapłańska, 1-17

 Ofiary biesiadne to świętowanie przyjaźni pomiędzy ludźmi i Bogiem. Choć czytając tak szczegółowy opis – jakoś wcale radośnie nie brzmi.
Co z tego zachowało się  do dzisiejszych czasów? Wydaje mi się, że niewiele. Choć owszem, często mówi się o koszernym jedzeniu Żydów, ale wydaje mi się, że ma to raczej związek z ubojem zwierząt, a nie z ofiarą. Może jednak się mylę?


Mojżesz w ziemi Madian

foto ze strony https://www.bibliawobrazach.pl

Mojżesz w ziemi Madian
2 11W tym czasie Mojżesz dorósł, poszedł odwiedzić swych rodaków i zobaczył, jak ciężko pracują.Ujrzał tez Egipcjanina bijącego pewnego Hebrajczyka, jego rodaka. 12Rozejrzał się więc na wszystkie strony, a widząc, że nie am nikogo, zabił Egipcjanina i ukrył go w piasku.
13Wyszedł znowu nazajutrz, a oto dwaj Hebrajczycy kłócili się ze sobą. I rzekł do winowajcy: Czemu bijesz twego rodaka? 14A ten mu odpowiedział: Któż cię ustanowił naszym przełożonym i rozjemcą? Czy chcesz mnie zabić, jak zabiłeś Egipcjanina? Przeląkł się Mojżesz i pomyślał: Z całą pewnością sprawa się ujawniła. 15Także faraon usłyszał o tej sprawie i usiłował stracić Mojżesza. Uciekł więc Mojżesz przed faraonem i udał się do kraju Madian, i zatrzymał się tam przy studni.
16A kapłan Madianitów miał siedem córek. Przyszły one, naczerpały wody i napełniły koryta, aby napoić owce swego ojca. 17Ale nadeszli pasterze i odpędzili je. Mojżesz wtedy powstał, wziął je w obronę  i napoił ich owce. 18A gdy wróciły do Reuela, ojca swego, zapytał je: Dlaczego wracacie dziś tak wcześnie? 19Odpowiedziały: Egipcjanin obronił nas przed pasterzami i naczerpał też wody dla nas i napoił nasze owce. 20Rzekł wówczas do córek: A gdzie on jest i czemu pozostawiłyście tego człowieka? Zawołajcie go, aby pożywił się chlebem.
21Mojżesz zgodził się zamieszkać u tego człowieka, a ten dał mu Seforę, córkę swą za żonę. 22I urodziła mu syna, a on dał mu imię Gerszom. bo mówił: Jestem cudzoziemcem w obcej ziemi.

Księga Wyjścia, 2 11-22

W ramach komentarza – notka z Wikepedii:
Midianici