Ofiary biesiadne

OFIARY BIESIADNE

Cielce
3
1Jeżeli kto chce złożyć dar z większego bydła jako ofiarę biesiadną, niech złoży zwierzę bez skazy, samca lub samicę, przed Panem.
2Położy rękę na głowie swego daru i zabije go przed wejściem do Namiotu Spotkania. Potem kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią jego ołtarz dokoła. 3Potem złoży z ofiary biesiadnej ofiarę spalaną dla Pana, to jest tłuszcz, który okrywa wnętrzności, i cały tłuszcz, który jest nad nimi, 4a także obie nerki i tłuszcz, który je okrywa, który sięga do lędźwi, oraz płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. 5Synowie Aarona zamienią to w dym na ołtarzu, na ofierze całopalnej, która jest na drwach, na ogniu. To jest ofiara spalana, miła woń dla Pana.
Owce
6Jeśli zaś ktoś chce złożyć w darze mniejsze bydlę jako ofiarę biesiadną dla Pana, niech złoży zwierzę bez skazy, samca lub samicę. 7Jeżeli chce złożyć w darze owcę, niech złoży ją przed Panem. 8Położy rękę na głowę swego daru, potem zabije go przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropią krwią zwierzęcia ołtarz dookoła. 9Potem złoży z ofiary biesiadnej ofiarę spalaną dla Pana, to jest cały tłuszcz ogonowy – należy go oddzielić tuż przy samej kości ogonowej – i tłuszcz, który okrywa wnętrzności, oraz cały tłuszcz, który jest nad nimi, 10i obie nerki wraz z tłuszczem, który je okrywa, który sięga do lędźwi, a także płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. 11Kapłan zamieni to w dym na ołtarzu jako pokarm, jako ofiarę spalaną dla Pana.
Kozy
12Jeśli kto chce złożyć w darze kozę, niech złoży ją przed  Panem. 13Położy rękę na jej głowie i zabije ją przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropią jej krwią ołtarz dookoła. 14Potem jako dar spalany dla Pana złoży tłuszcz, który okrywa wnętrzności, oraz cały tłuszcz, który jest nad nimi, 15obie  nerki wraz z tłuszczem, który je okrywa, który sięga do lędźwi, a także płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. 16Potem kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu, jako pokarm spalany, miłą woń dla Pana.
Nie wolno jeść krwi ani tłuszczu zwierząt ofiarnych
Cały tłuszcz będzie dla Pana!  17To jest ustawa wieczysta na wszystkie czasy i na wszystkie pokolenia, we wszystkich waszych siedzibach. Ani tłuszczu, ani krwi jeść nie będziecie!

Księga Kapłańska, 1-17

 Ofiary biesiadne to świętowanie przyjaźni pomiędzy ludźmi i Bogiem. Choć czytając tak szczegółowy opis – jakoś wcale radośnie nie brzmi.
Co z tego zachowało się  do dzisiejszych czasów? Wydaje mi się, że niewiele. Choć owszem, często mówi się o koszernym jedzeniu Żydów, ale wydaje mi się, że ma to raczej związek z ubojem zwierząt, a nie z ofiarą. Może jednak się mylę?


Ofiary pokarmowe

OFIARY POKARMOWE

2 1Jeżeli kto chce złożyć w darze dla Pana ofiarę pokarmową, niech złoży w darze najczystszą mąkę. Poleje ją oliwą i doda do niej kadzidła. 2Potem przyniesie ją do kapłanów, synów Aarona. Kapłan weźmie pełną garść najczystszej mąki razem z oliwą i ze wszystkim kadzidłem i zamieni w dym na ołtarzu jako pamiątkę, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 3Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.  
Ofiara z ciasta
4Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placki przaśne z najczystszej mąki zaprawione oliwą, albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą. 5Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów potrawę smażona na patelni, to przyrządzisz ją z najczystszej mąki niekwaszonej, zaprawionej oliwą. 6Pokruszysz ją na kawałki i polejesz oliwą. To jest ofiara z pokarmów. 7Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów ciasto gotowane w rondelku, to będzie ono z najczystszej mąki zaprawionej oliwą. 8Potem przyniesiesz do Pana pokarm tak przyrządzony i oddasz go kapłanowi, a on złoży go w ofierze na ołtarzu.  9Kapłan podniesie z tej ofiary pokarmowej pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 10Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.  
Przepisy ogólne
11Nie będziecie składać  na ofiarę pokarmową dla Pana nic kwaszonego.  Albowiem ciasta kwaszonego ani miodu nie będziecie zamieniać w dym dla Pana jako ofiary spalanej.  12Przyniesiecie te rzeczy jako dar pierwocin, ale nie będziecie ich kłaść na ołtarzu, aby się zamieniły w miłą woń.  13Każdy dar d=należący do ofiary pokarmowej ma być posolony. Niech nie brakuje soli przymierza Boga twego przy żadnej ofierze pokarmowej. Każdy dar posypiesz solą. 14Jeżeli chcesz złożyć jako dar spalany dla Pana ofiarę pokarmową z pierwocin, to będą nią kłosy prażone na ogniu albo kasza z nowego zboża jako ofiara pokarmowa z pierwocin.  15Polejesz ją oliwą i położysz na niej kadzidło. To będzie ofiara z pokarmów.  16Kapłan zamieni w dym pamiątkę z kaszy i oliwy wraz z całym kadzidłem jako ofiarę spalaną dla Pana.

Księga Kapłańska, 2 1-16

Wprawdzie w porównaniu z Ofiarami ze zwierząt opis ten nie jest tak krwawy i okrutny, jednak i tak mało do mnie trafia. Jakoś wcale nie kojarzy mi się z darem, a bardziej z obowiązkową daniną – coś w rodzaju podatku.
No i w perspektywie współczesności od razu rodzi się pytanie – czy nie lepszym darem byłoby podzielenie się nadmiarem żywności z tymi, którzy są głodni?


Ofiary ze zwierząt

OFIARY ZE ZWIERZĄT

1 1Pan wezwał Mojżesza i tak powiedział do niego z Namiotu Spotkania: 2Mów do Izraelitów i powiedz im: Jeśli kto z was zachce złożyć dar z bydląt dla Pana, niech złoży go albo z cielców, albo mniejszego bydła.
Ofiara z cielców
3Jeżeli chce złożyć na ofiarę całopalną  dar z bydła, niech weźmie samca bez skazy i przyprowadzi go przed wejście do Namiotu Spotkania, aby Pan przyjął go łaskawie. 4Położy rękę na głowie żertwy, aby była przyjęta jako przebłaganie za  niego. 5Potem zabije młodego cielca przed Panem,a kapłani, synowie Aarona, ofiarują krew, to jest pokropią nią dookoła ołtarz stojący przed wejściem do Namiotu Spotkania. 7Następnie obedrze żertwę ze skóry i podzieli  ją na części. 7Kapłani, synowie Aarona, przyniosą ogień na ołtarz i ułożą drwa na ogniu. 8Potem kapłani, synowie Aarona, ułożą części wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu na ołtarzu. 9Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z cielców
10Jeżeli zaś kto chce złożyć na ofiarę dar z trzody, z baranków lub koziołków, niech weźmie samca bez skazy. 11Bedzie on zabity po północnej stronie ołtarza, przed Panem, a kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią Jego ołtarz dokoła. 12Potem podzielą go na części, Kapłan ułoży je wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu, na ołtarzu. 13Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kaplan złoży w ofierze to wszystko i zamieni w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z gołębi
14A jeżeli kto chce złożyć w darze ptaka jako całopalenie dla Pana, niech złoży w darze synogarlicę lub młodego gołębia. 15Kapłan przyniesie go do ołtarza, złamie mu główkę i zamieni go w dym na ołtarzu. Krew jego wyciśnie na ścianę ołtarza. 16Potem oddzieli wole jego wraz z piórami i wyrzuci je na popielisko, na wschód od ołtarza. 17Następnie kapłan naderwie jego skrzydła, jednak nie oddzielając ich całkowicie, i zamieni je w dym na ołtarzu, na drwach leżących na ogniu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miłą woń dla Pana.

Księga Kapłańska, 1 1-17

Całopalenie czyli ofiara składana bóstwu, całkowicie trawiona przez ogień. To jeszcze nie jest takie straszne, ale czytając szczegóły, brzmi to bardzo okrutnie. Pewnie znaczny wpływ ma tu też współczesny stosunek do zwierząt, ale mimo wszystko jest to przerażający obraz. Wprawdzie nie jestem wegetarianką, lubię mięso, ale mimo wszystko w żaden sposób nie jestem w stanie usprawiedliwiać takich ofiar ze zwierząt. Czy naprawdę tego właśnie chciał/chce Bóg? Trudno w to uwierzyć, szczególnie, że znacznie bliższy jest nam Bóg znany z Nowego Testamentu.
Przy okazji wygooglałam też Namiot Spotkania – to przenośny namiot z ołtarzem, zbudowany w trakcie ucieczki Żydów z Egiptu.