Kategoria: Pięcioksiąg

OFIARY BIESIADNE

Cielce
3 ¹Jeżeli kto chce złożyć dar z większego bydła jako ofiarę biesiadną, niech złoży zwierzę bez skazy, samca lub samicę, przed Panem.
²Położy rękę na głowie swego daru i zabije go przed wejściem do Namiotu Spotkania. Potem kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią jego ołtarz dokoła. ³Potem złoży z ofiary biesiadnej ofiarę spalaną dla Pana, to jest tłuszcz, który okrywa wnętrzności, i cały tłuszcz, który jest nad nimi, ⁴a także obie nerki i tłuszcz, który je okrywa, który sięga do lędźwi, oraz płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. ⁵Synowie Aarona zamienią to w dym na ołtarzu, na ofierze całopalnej, która jest na drwach, na ogniu. To jest ofiara spalana, miła woń dla Pana.
Owce
⁶Jeśli zaś ktoś chce złożyć w darze mniejsze bydlę jako ofiarę biesiadną dla Pana, niech złoży zwierzę bez skazy, samca lub samicę. ⁷Jeżeli chce złożyć w darze owcę, niech złoży ją przed Panem. ⁸Położy rękę na głowę swego daru, potem zabije go przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropią krwią zwierzęcia ołtarz dookoła. ⁹Potem złoży z ofiary biesiadnej ofiarę spalaną dla Pana, to jest cały tłuszcz ogonowy – należy go oddzielić tuż przy samej kości ogonowej – i tłuszcz, który okrywa wnętrzności, oraz cały tłuszcz, który jest nad nimi, ¹⁰i obie nerki wraz z tłuszczem, który je okrywa, który sięga do lędźwi, a także płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. ¹¹Kapłan zamieni to w dym na ołtarzu jako pokarm, jako ofiarę spalaną dla Pana.
Kozy
¹²Jeśli kto chce złożyć w darze kozę, niech złoży ją przed  Panem. ¹³Położy rękę na jej głowie i zabije ją przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropią jej krwią ołtarz dookoła. ¹⁴Potem jako dar spalany dla Pana złoży tłuszcz, który okrywa wnętrzności, oraz cały tłuszcz, który jest nad nimi, ¹⁵obie  nerki wraz z tłuszczem, który je okrywa, który sięga do lędźwi, a także płat tłuszczu, który jest na wątrobie – przy nerkach go oddzieli. ¹⁶Potem kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu, jako pokarm spalany, miłą woń dla Pana.
Nie wolno jeść krwi ani tłuszczu zwierząt ofiarnych
Cały tłuszcz będzie dla Pana!  ¹⁷To jest ustawa wieczysta na wszystkie czasy i na wszystkie pokolenia, we wszystkich waszych siedzibach. Ani tłuszczu, ani krwi jeść nie będziecie!

Księga Kapłańska, 3  1-17

 Ofiary biesiadne to świętowanie przyjaźni pomiędzy ludźmi i Bogiem. Choć czytając tak szczegółowy opis – jakoś wcale radośnie nie brzmi.
Co z tego zachowało się  do dzisiejszych czasów? Wydaje mi się, że niewiele. Choć owszem, często mówi się o koszernym jedzeniu Żydów, ale wydaje mi się, że ma to raczej związek z ubojem zwierząt, a nie z ofiarą. Może jednak się mylę?

---

OFIARY POKARMOWE

2 ¹Jeżeli kto chce złożyć w darze dla Pana ofiarę pokarmową, niech złoży w darze najczystszą mąkę. Poleje ją oliwą i doda do niej kadzidła. ²Potem przyniesie ją do kapłanów, synów Aarona. Kapłan weźmie pełną garść najczystszej mąki razem z oliwą i ze wszystkim kadzidłem i zamieni w dym na ołtarzu jako pamiątkę, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. ³Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.  
Ofiara z ciasta
⁴Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placki przaśne z najczystszej mąki zaprawione oliwą, albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą. ⁵Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów potrawę smażona na patelni, to przyrządzisz ją z najczystszej mąki niekwaszonej, zaprawionej oliwą. ⁶Pokruszysz ją na kawałki i polejesz oliwą. To jest ofiara z pokarmów. ⁷Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów ciasto gotowane w rondelku, to będzie ono z najczystszej mąki zaprawionej oliwą. ⁸Potem przyniesiesz do Pana pokarm tak przyrządzony i oddasz go kapłanowi, a on złoży go w ofierze na ołtarzu.  ⁹Kapłan podniesie z tej ofiary pokarmowej pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. ¹⁰Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.  
Przepisy ogólne
¹¹Nie będziecie składać  na ofiarę pokarmową dla Pana nic kwaszonego.  Albowiem ciasta kwaszonego ani miodu nie będziecie zamieniać w dym dla Pana jako ofiary spalanej.  ¹²Przyniesiecie te rzeczy jako dar pierwocin, ale nie będziecie ich kłaść na ołtarzu, aby się zamieniły w miłą woń.  ¹³Każdy dar d=należący do ofiary pokarmowej ma być posolony. Niech nie brakuje soli przymierza Boga twego przy żadnej ofierze pokarmowej. Każdy dar posypiesz solą. ¹⁴Jeżeli chcesz złożyć jako dar spalany dla Pana ofiarę pokarmową z pierwocin, to będą nią kłosy prażone na ogniu albo kasza z nowego zboża jako ofiara pokarmowa z pierwocin.  ¹⁵Polejesz ją oliwą i położysz na niej kadzidło. To będzie ofiara z pokarmów.  ¹⁶Kapłan zamieni w dym pamiątkę z kaszy i oliwy wraz z całym kadzidłem jako ofiarę spalaną dla Pana.

Księga Kapłańska, 2 1-16

Wprawdzie w porównaniu z Ofiarami ze zwierząt opis ten nie jest tak krwawy i okrutny, jednak i tak mało do mnie trafia. Jakoś wcale nie kojarzy mi się z darem, a bardziej z obowiązkową daniną – coś w rodzaju podatku.
No i w perspektywie współczesności od razu rodzi się pytanie – czy nie lepszym darem byłoby podzielenie się nadmiarem żywności z tymi, którzy są głodni?

---