Pierwsza mowa Mojżesza

WSTĘPNE MOWY MOJŻESZA

1 Pierwsza mowa Mojżesza
1Tymi słowami przemawiał Mojżesz do całego Izraela za Jordanem na pustyni, w Arabie naprzeciw Suf, między Paran, Tofel, Laban, Chaserot i Di-Zahab. 2Jedenaście dnia drogi jest przez góry Seir z Horebu do Kadesz-Barnea. 3W czterdziestym roku, jedenastym miesiąca, w pierwszym dniu miesiąca powiedział Mojżesz Izraelitom wszystko, co mu Pan dla  nich zlecił. 4Po pokonaniu Sachona, króla Amorytów,, mieszkającego w Chezbonie, i Oga, króla Baszanu, mieszkającego w Edrei, 5za Jordanem, w kraju Moabu, począł Mojżesz wpajać to prawo mówiąc:
Rozkaz opuszczenia Synaju
6Pan, nasz Bóg, mówił do nas na Horebie: Już dość waszego pobytu na tej górze. 7Ruszajcie, idźcie, ciągnijcie ku górom Amorytów, do wszystkich narodów w Arabie, w górach, w Szefeli, w Negebie, nad brzegiem morskim, w ziemi Kananejczyków i w Libanie: aż po wielką rzekę Eufrat. 8Patrzcie, wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich potomstwu.  

Księga Powtórzonego Prawa, 1 1-8

Żydzi to naród, który w całej swojej historii szukał swojej Ziemi Obiecanej przez Boga. Żyjąc wśród innych, przetrwali i zachowali swoją tożsamość. Czy to dlatego, że wierzyli w Boga?


Pierwszy spis mężczyzn zdolnych do walki

PIERWSZY SPIS MĘŻCZYZN ZDOLNYCH DO WALKI

1 1Dnia pierwszego drugiego miesiąca, w drugim roku po wyjściu z Egiptu, tymi słowami przemówił Pan do Mojżesza na pustyni Synaj w Namiocie Spotkania: 2Dokonajcie obliczenia całego zgromadzenia Izraelitów według szczepów i rodów, licząc według głów imiona wszystkich mężczyzn . 3Ty i Aaron dokonajcie spisu wszystkich Izraelitów zdolnych do walki od lat dwudziestu wzwyż, według ich zastępów. Z każdego pokolenia winien wam towarzyszyć mąż, głowa rodu.

Księga Liczb, 1 1-3

Piszę tę notkę w dniu, w którym od 15, miesiąca trwa wojna w Ukrainie. Automatycznie więc przygotowania do spisu mężczyzn zdolnych do walki kojarzą mi się z mobilizacją i przygotowaniami do wojny.
Jednak to Bóg zarządził ten spis….


Księgi Starego Testamentu

PIĘCIOKSIĄG

POZOSTAŁE KSIĘGI

    • Księga Jozuego
      kontynuacja wydarzeń opisanych w Księdze Powtórzonego Prawa
    • Księga Sędziów
      Opisuje okres pomiędzy zajęciem ziemi Kanaan przez Hebrajczyków, a czasami królów izraelskich.
    • Księga Rut
      historia jednej z rodzin judzkich
    • Pierwsza Księga Samuela
    • Druga Księga Samuela
    • Pierwsza Księga Królewska
    • Druga Księga Królewska
    • Pierwsza Księga Kronik
    • Druga Księga Kronik
    • Księga Ezdrasza
    • Księga Nehemiasza
    • Księga Tobiasza
    • Księga Judyty
    • Księga Estery
    • Pierwsza Księga Machabejska
    • Druga Księga Machabejska
    • Księga Hioba
    • Księga Psalmów
    • Księga Przysłów
    • Księga Koheleta
    • Pieśń nad pieśniami
    • Księga Mądrości
    • Mądrość Syracha
    • Księga Izajasza
    • Księga Jeremiasza
    • Lamentacje
    • Księga Barucha
    • Księga Ezechiela
    • Księga Daniela
    • Księga Ozeasza
    • Księga Joela
    • Księga Amosa
    • Księga Abidiasza
    • Księga Jonasza
    • Księga Micheasza
    • Księga Nahuma
    • Księga Habakuka
    • Księga Sofoniasza
    • Księga Aggeusza
    • Księga Zachariasza
    • Księga Malachiasza

Ofiary ze zwierząt

OFIARY ZE ZWIERZĄT

1 1Pan wezwał Mojżesza i tak powiedział do niego z Namiotu Spotkania: 2Mów do Izraelitów i powiedz im: Jeśli kto z was zachce złożyć dar z bydląt dla Pana, niech złoży go albo z cielców, albo mniejszego bydła.
Ofiara z cielców
3Jeżeli chce złożyć na ofiarę całopalną  dar z bydła, niech weźmie samca bez skazy i przyprowadzi go przed wejście do Namiotu Spotkania, aby Pan przyjął go łaskawie. 4Położy rękę na głowie żertwy, aby była przyjęta jako przebłaganie za  niego. 5Potem zabije młodego cielca przed Panem,a kapłani, synowie Aarona, ofiarują krew, to jest pokropią nią dookoła ołtarz stojący przed wejściem do Namiotu Spotkania. 7Następnie obedrze żertwę ze skóry i podzieli  ją na części. 7Kapłani, synowie Aarona, przyniosą ogień na ołtarz i ułożą drwa na ogniu. 8Potem kapłani, synowie Aarona, ułożą części wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu na ołtarzu. 9Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z cielców
10Jeżeli zaś kto chce złożyć na ofiarę dar z trzody, z baranków lub koziołków, niech weźmie samca bez skazy. 11Bedzie on zabity po północnej stronie ołtarza, przed Panem, a kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią Jego ołtarz dokoła. 12Potem podzielą go na części, Kapłan ułoży je wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu, na ołtarzu. 13Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kaplan złoży w ofierze to wszystko i zamieni w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z gołębi
14A jeżeli kto chce złożyć w darze ptaka jako całopalenie dla Pana, niech złoży w darze synogarlicę lub młodego gołębia. 15Kapłan przyniesie go do ołtarza, złamie mu główkę i zamieni go w dym na ołtarzu. Krew jego wyciśnie na ścianę ołtarza. 16Potem oddzieli wole jego wraz z piórami i wyrzuci je na popielisko, na wschód od ołtarza. 17Następnie kapłan naderwie jego skrzydła, jednak nie oddzielając ich całkowicie, i zamieni je w dym na ołtarzu, na drwach leżących na ogniu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miłą woń dla Pana.

Księga Kapłańska, 1 1-17

Całopalenie czyli ofiara składana bóstwu, całkowicie trawiona przez ogień. To jeszcze nie jest takie straszne, ale czytając szczegóły, brzmi to bardzo okrutnie. Pewnie znaczny wpływ ma tu też współczesny stosunek do zwierząt, ale mimo wszystko jest to przerażający obraz. Wprawdzie nie jestem wegetarianką, lubię mięso, ale mimo wszystko w żaden sposób nie jestem w stanie usprawiedliwiać takich ofiar ze zwierząt. Czy naprawdę tego właśnie chciał/chce Bóg? Trudno w to uwierzyć, szczególnie, że znacznie bliższy jest nam Bóg znany z Nowego Testamentu.
Przy okazji wygooglałam też Namiot Spotkania – to przenośny namiot z ołtarzem, zbudowany w trakcie ucieczki Żydów z Egiptu.


Rozrost i ucisk Izraela

IZRAEL W EGIPCIE

Rozrost i ucisk Izraela
1 1Oto imiona synów Izraela, którzy razem z Jakubem przybyli do Egiptu. Każdy zaś przyszedł ze  swoją rodziną: 2Ruben, Symeon, Lewi, Juda; 3Issachar,  Zabulon i Beniamin; 4Dan, Neftali, Gad i Aser. 5Było, zaś wszystkich potomków Jakuba siedemdziesiąt osób, Józef zaś już był w Egipcie. 6Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie. 7A synowie Izraela rozradzali się, pomnażali, potężnieli i umacniali się coraz bardziej, tak że cały kraj się nimi napełnił.
8Lecz rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. 9I rzekł do swego ludu: Oto lud synów Izraela jest liczniejszy i potężniejszy od nas. 10Roztropnie przeciw niemu wystąpmy, ażeby przestał się rozmnażać. W wypadku bowiem wojny mógłby się połączyć z naszymi wrogami w walce przeciw nam, aby wyjść z tego kraju. 11Ustanowiono nad nim przełożonych robót publicznych, aby go uciskali ciężkimi pracami. Budowano wówczas dla faraona miasta na składy: Pitom i Ramses. 12Ale im bardziej go uciskano, tym bardziej się rozmnażał i rozrastał, co jeszcze potęgowało wstręt do Izraelitów. 13Egipcjanie bezwzględnie zmuszali synów Izraela do ciężkich prac 14i uprzykrzali im życie uciążliwą pracą przy glinie i cegle oraz różnymi pracami na polu. Do tych wszystkich prac przymuszano ich bezwzględnie.
15Potem do położnych u kobiet hebrajskich, z których jedna nazywała się Szfira, a druga Pua, powiedział król egipski 16te słowa: Jeśli będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to patrzcie na płeć noworodka. Jeśli będzie chłopiec, to winnyście go zabić, a jeśli dziewczynka, to zostawcie ją przy życiu. 17Lecz położne bały się Boga i nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu chłopców. 18I wezwał król egipski położne, mówiąc do nich: Czemu tak czynicie i czemu pozostawiacie chłopców przy życiu? 19One odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie nie są podobne do Egipcjanek, one są zdrowe, toteż rodzą wcześniej, zanim zdoła do nich przybyć położna. 20Bóg dobrze czynił położnym, a lud stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy. 21Ponieważ położne bały się  Boga, również i im zapewnił On potomstwo. 22Faraon wydał wtedy całemu narodowi rozkaz: Wszystkich nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków należy wyrzucić do rzeki, a dziewczynki pozostawić przy życiu.

Księga Wyjścia, 1 1-22

Historia nigdy nie była moją mocną stroną, choć niewątpliwie jest ciekawa. Czytając Stary Testament na pewno warto znać tło historyczne wydarzeń. Tym bardziej, że można znaleźć tu z pewnością wiele ciekawostek. Co oznacza na przykład to, że w odróżnieniu od Egipcjanek, Żydówki były zdrowe i szybko rodziły? Skoro położne odważyły się użyć tego argumentu wobec faraona – musiało być to szerokie zjawisko. Co mogło być przyczyną?
Takich ciekawych drobiazgów jest w Biblii wiele. Warto poszukać. Gorzej, że trudno znaleźć odpowiedzi i wyjaśnienia.