Tag: Adwent

Druga niedziela Adwentu

Ewangelia na niedzielę 4 grudnia 2022

 

Działalność Jana Chrzciciela
1W owym czasie na Pustyni Judzkiej wystąpił Jan Chrzciciel i nauczał: 2“Nawróćcie się, bo nadchodzi już królestwo niebieskie”. 3Właśnie do niego odnosi się słowo przekazane przez proroka Izajasza:
Głos, który woła na pustyni:
Przygotujcie drogę Pana!
Wyprostujcie Jego ścieżki!
4Jan nosił odzież z wielbłądziej sierści i skórzany pas na biodrach. Żywił się szarańczą i miodem dzikich pszczół. 5Przychodzili do niego mieszkańcy Jerozolimy, całej Judei i całej okolicy nadjordańskiej. 6Chrzcił ich w Jordanie, a oni wyznawali swoje grzechy. 7Gdy widział, jak wielu faryzeuszów i sadyceuszów przychodzi, aby przyjąć jego chrzest, mówił: “Potomstwo żmijowe! Kto wam pokazał jak uniknąć nadchodzącego gniewu? 8Wydajcie więc owoc godny nawrócenia, 9a nie przechwalajcie się, że waszym ojcem jest Abraham. Wiedzcie, że nawet z tych kamieni Bóg może wzbudzić dzieci Abrahamowi. 10Już przyłożono siekierę do korzenia drzew. Dlatego każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostanie wycięte i wrzucone do ognia. 11Ja was chrzczę wodą, abyście się nawrócili. Ten jednak, który po mnie przychodzi, jest potężniejszy ode mnie, a ja nie jestem godny nosić Mu sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. 12Ma on w ręku szuflę, którą oczyści swe klepisko: zboże zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nie do ugaszenia”.

Ewangelia wg Św. Mateusza, 3 ,1- 12

Święty Jan Chrzciciel. Wielki Prorok i wielki autorytet. Ostro krytykuje innych, ale jednocześnie jest bezlitosny dla siebie. Poświęcając swoje życie Bogu, całkowicie odrzuca wszelkie doczesne przyjemności, ograniczając swoje wymagania do minimum. Czy można się więc dziwić, że cieszy się takim szacunkiem, że ludzie mu ufają i wierzą mu?
Taka autentyczność musi budzić podziw, tym bardziej, że jest taka rzadka także dziś. Dominuje hipokryzja i pobożność na pokaz, poczucie wyższości i pouczanie innych.  I to głównie przez tych, którzy przysłowiową wielbłądzią skórę noszą tylko na pokaz, a gdy nikt nie widzi – zamiast szarańczy zajadają się zupełnie innymi specjałami.
I chyba wcale nie jest usprawiedliwieniem, że współczesność jest taka trochę na pokaz i coraz bardziej wykreowana, wyretuszowana, aby wydawać się lepszą i ładniejszą. Tym bardziej, że nigdy nie wiadomo w ilu ukrytych kamerach jesteśmy i jakie są szanse na to, że to nasze ukryte ja zostanie pokazane publicznie.
Przede wszystkim jednak – Bóg wie i widzi wszystko. I o tym nie powinniśmy zapominać.

Pierwsza niedziela Adwentu

Ewangelia na niedzielę 27 listopada 2022

 

Nieznany dzień przyjścia Syna Człowieczego
37Z przyjściem Syna Człowieczego będzie podobnie jak było za dni Noego. 38W tamtych czasach przed potopem jedli i pili oraz żenili się i wychodziły za mąż aż do dnia, w którym Noe wszedł do arki. 39I nie spostrzegli się, kiedy przyszedł potop i wszystko pochłonął. Tak również będzie, gdy przyjdzie Syn Człowieczy. 40Wówczas dwóch będzie na roli: jeden bedzie zabrany, a drugi pozostawiony. 41Dwie będą na żarnach: jedna będzie zabrana, a druga pozostawiona.
42Dlatego czuwajcie, bo nie wiecie, którego dnia przyjdzie wasz Pan. 41Zważcie na to, że gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy przyjdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby mu włamać się do swojego domu. 44Dlatego też i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, kiedy się nie spodziewacie Syn Człowieczy przyjdzie.

Ewangelia wg Św.Mateusza, 24, 37 – 44

Czuwajmy więc, gdyż nie wiemy kiedy…
Słowa te często spotykamy w Piśmie Świętym. I czytając je – czujemy trochę ciarki na plecach, prawda? Dwóch na polu – zostanie jeden. Brzmi to bardzo złowieszczo i przerażająco. Może warto więc być przygotowanym i nie dać się zaskoczyć? Tym bardziej, że nawet w naszym pojedynczym wymiarze – też nie znamy końca. A może być tak, że jutro rano nie obudzimy się jak zwykle i gdyby nawet po południu nadszedł koniec świata – nas nie będzie to już dotyczyć ….
I co z tego? Czuwajmy, budujmy własną arkę i czekajmy na przyjście Pana, po prostu żyjąc.  Idźmy na pole, nawet jeżeli to my będziemy tym zabranym. Nie wiedząc ile czasu nam jest dane – nie marnujmy go. Z czystym sercem, życiem pełnym dobrych czynów – nasze spotkanie z Panem na pewno nie będzie Apokalipsą.

Właśnie rozpoczyna się Adwent czyli czas oczekiwania. W wymiarze bardzo praktycznym – przez najbliższy miesiąc będziemy czekać i przygotowywać się na  święta czyli choinkę, prezenty, rodzinne spotkania itp.itd.  Nie ma w tym nic dziwnego – tradycja zobowiązuje, a nasza doczesność wcale nie musi być pasmem umartwień i smutku, chrześcijaństwo powinno dawać nam radość. I nawet Adwent nie musi być ponury – to raczej czas wyciszenia i zastanowienia się nad czymś więcej niż tylko tu i teraz.